من عاطفه ام - 58
ارسال شده توسط
کمپین
در ۱۳۸۸ آذر ۲۵, چهارشنبه
برچسبها:
حمایت
عاطفه عزیزم
عاطفه جان تو را از آن رو که دختری هستی به نام عاطفه نبوی محکوم نکرده اند. تو از این رو به چنین حکم نا عادلانه ای محکوم شده ای که دختری هستی از نسل شیر زنان عاطفه پرور حقیقت طلب عدالت خواه. آنان سال هاست که با زنان می ستیزند، اما زخمی که در این چند سال از جنبش برابری خواهی زنان در کنار سایر جنبش ها خورده اند برایشان بسیار سنگین است. این بزدلان به خوبی دریافتند که زنان چه سهم بزرگی در تحول خواهی انتخابات اخیر داشته اند و در طول این چند ماه پر التهاب چگونه اعتراضات و حوادث بعد از انتخابات را هدایت و رهبری می کنند. این ترس، آن چنان بر این بزدلان مستولی شده که حکمی چنین مضحک برایت صادر کرده اند. عزیزم. زندانی شدن و اسارت سخت هست و طاقت فرسا. فرق نمی کند که زندانت خوش آب و هوا باشد و یا نا مطلوب. زیرا اگر این گونه نبود میلیون ها ایرانی زندگی عادی خود را برای رسیدن به آزادی رها نمی کردند. و سلول های تنگ اقتدار گرایان را به آزادی در زندانی به بزرگی ایران ترجیح نمی دادند. تو و تمام عزیزان اسیر و در بند ما باعث فخر و مباهات هستید. بدان لحظه ای تو و دیگر هم بندهایت را فراموش نمی کنیم. اگر قرار است تو به خاطر شرکت در راهپیمای به چهار سال حبس محکوم شوی، پس باید من را هم دستگیر کنند. همسایه ها و دوستان و آشنایان و هم محلی ها و و بسیاری از همشهری هایم را. باید میلیون ها ایرانی را محکوم کنند و حکمی چون تو برایشان صادر کنند. زیرا ما هنوز هم معترضیم و در هر تجمع ای برای بیان اعتراضمان شرکت می کنیم. از آن رو که دستگاه قضایی قادر نیست به شکایت ما بی طرفانه رسیدگی کند و ما جایی برای بیان اعتراض مان نداریم، از طریق شرکت در راهپیمایی های بدور از خشونت اعتراض خود را از روند انتخابات و حوادث پس از آن بیان می کنیم. و این شامل میلیون ها ایرانی می شود که در حال حاضر معترضند و چون خاکستر زیر آتش هستند.
تو در این اعتراض سکوتت تنها نبودی زیرا معترضین بی شمارند و حاکمیت چون قادر نیست تمام ایرانیان را زندانی کند، تو و دیگر دوستانت را در بند کرده تا شاید بتواند ما را بترساند و چند صباحی بیش تر عمر کند. اما سخت در اشتباه است. زیرا عمر حکومت دیکتاتوری به سر آمده و خشونت و سرکوب قبل از صدمه زدن به مخالفان، ریشه خودشان را خشک می کند. هر حکومتی که با ملتش درگیر شود، مانند کسی است که بر روی شاخه ای نشسته و در حال بریدن تنها تکه گاهش می باشد.
ما چون آینه ایم، هر کدام از ما را بشکنند، تکه های شکسته ما صدها چهره دیگر می شود. به امید پیروزی ایران آزاد و سربلندی و سرفرازی ایرانیان آزاد اندیش اهل عمل.
زهرا قنبری
0 نظرات:
ارسال یک نظر