من عاطفه ام-25

روز 25 خرداد 88، مدنی ترین حرکت مردم ایران با بیش از3 میلیون نفر شرکت کننده، انجام شد. آنها فکر می کردند بعد از سالها به این بلوغ رسیده اند که بتوانند نظر خود را همانند مردم سایر کشورها به شکل راه پیمایی اعلام کنند. راه پیمایی که هیچ منعی در قانون اساسی برای آن دیده نشده است. یک نفر از آنها دختری به نام عاطفه نبوی، بعد از 4 ماه به 4 سال زندان محکوم شده است. عاطفه در آن روز مثل بقیه بود، آیا امروز آن 3 میلیون نفر هم مثل او هستند؟ او چه گناهی دارد که 4 سال از بهترین سال های عمرش را باید از او بگیرند؟! آیا از خود پرسیده ایم که در کشورهای دیگر جزای یک روز راه پیمایی چقدر است؟ ما همه مثل عاطفه بودیم در آن روز، ما همه مثل او راهپیمایی سکوت داشتیم، ما شب را در خانه بودیم اما او را بردند، ما 4 ماه آزاد بودیم اما او در بند، مگر او با بقیه فرقی داشت؟ ما در آن روز مثل عاطفه بودیم، امروز او هم باید مثل ما باشد. عاطفه جان به یاد بیاور استواریت را در فتح "اورم" و "قدمگاه"، به یاد بیاور که چگونه با قدم های شمرده ات فقط به قله نگاه می کردی و هراسی از راه نداشتی. عاطفه جان بی صبرانه انتظارت را می کشیم.

علي

1 نظرات:

نرگس گفت...

تو تنها نیستی