کمپین آزادی عاطفه نبوی: من عاطفه ام-28

سلام
من يك مادرم. و تو ميتوانستي دختر من باشي. بسيار متاثرم كه تو را به جرم بيان انديشه ات و احساس نارضايتي ات مانند هر شهروندي كه ميتواند اعتراض كند به زندان كشانده اند. متاسفم كه در فضايي زندگي ميكنيم كه اجازه نداريم بگوييم حالمان بداست كه غمگينيم كه اعتراض داريم و بايد در فضايي ترس آلود شاهد اين ماجراهاي تلخ شويم. متاسفم دخترم كه تو آنجايي و ما اينجا نميتوانيم برايت كاري كنيم. من خجالت ميكشم و غمگين ميشوم. اما هنوز نااميد نشده ام. اميدم به روزهاي خوشي است كه همه شماها بيرون باشيد و در فضايي كه اجازه نفس كشيدن داريم كنار يكديگر به هم لبخند بزنيم. متاسفم كه شاهد رنجي اما استوار باش. اي كاش جهان را صلح در بر ميگرفت. ايكاش ميشد يك روز صبح بيدار شويم و ببينيم كه آسماني آبي همه جا را فرا گرفته است و بر سر هر كوي و برزن پرجم عشق و آزادي برافراشته اند. ايكاش هيچ وقت جنگي نبود. ايكاش ميشد خنديد. ايكاش ميشد اينهمه انتظار نكشيد و اينهمه رنج نبرد.
مادرت

فراخوان کمپین آزادی عاطفه نبوی

كمپين " من عاطفه‌ام" از آن رو توسط جمعي از فعالان مدني تشكيل شده، تا توجه افكار عمومي و نهادهاي بين المللي را به حكم غيرعادلانه صادر شده عليه عاطفه نبوي جلب كند.از اين رو، ما در اولين فراخوان خود از همه كساني كه در اعتراضات پس از انتخابات و به خصوص در تظاهرات 25 خردادماه شركت كرده‌اند، مي‌خواهيم با نوشتن چند خط، براي عاطفه و براي دستگاه قضايي، بگويند كه ما هم‌جرم عاطفه هستيم و اگر قرار است او زنداني شود، بايد همه ما به جرمي مشترك زنداني شويم.عاطفه نبوي در زندان است و نامش در هياهوي اين همه خبر بازداشت و زندان گم شده است. اين دختر 28 ساله، بايد 4 سال در زندان بماند. براي يك روز حضور در خيابان. يك روز اعتراض.

ما مي‌خواهيم بگوييم كه مانند او فكر مي‌كنيم. كه همه ما عاطفه هستيم. كه بايد همه ما را زنداني كنند. ادامه فراخوان

نامه عاطفه نبوی از قرنطینه زندان اوین

نگران نباشید! اینجا اتفاقی نمی افتد

روزهای اول هنوز باران های بهاری می بارید و حال، باران پاییز بوی خوشایند خاک را سخاوتمندانه از توری های بالای سلول به درون می ریزد و اگر خوب جاگیری کنی، شاید بعضی قطرات نافرمان باران که کج باریده اند به بند 209 بیایند و صورتت را نوازش کنند. روز نود و هفتم! مبادا فکر کنید که فرقی با روزهای دیگر دارد، فقط بهانه ایست برای نوشتن، اگر نه، تفاوتی با روز 30 ام ، 87 ام و دوم ندارد. اینجا روزها از هم جدا نمی شوند و به مجموعه ای پیوسته از روزان و شبان بدل می شوند. همیشه روزها به واسطه اتفاقات هویت می یابند و می توان به آنها ارجاع داد، اما در اینجا هیچ اتفاقی نمی افتد به جز " اتهامی که تفهیم نمی شود"، " وکلایی که دیده نمی شوند"،" دادگاههایی که تشکیل نمی شوند" و ... گویی " ما بیرون زمان ایستاده ایم.". ادامه نامه

نامه دوم عاطفه نبوی از زندان اوین

اينجا زماني غمگين، مبهوتي كه سهيلا قديري در اوج ناباوري اعدام ميشود

از جايي كه ميخوابم چشمانداز سيم خاردار است و ديوار و قطعهاي كوچك از آسمان! گفتند تا چهارسال ديگر سهم من از آسمان همين است، اما خوب ، خيالي نيست!! آخر اينجا كمتر به آسمان نگاه ميكني و يا به سهمت از آن ميانديشي، چرا كه زمينِ پر از رنج و نكبتاش آنچنان تو را در خود فرو ميبرد كه فراموش ميكني كه اين تو بودي كه روزي شادمانه زير آسمان روشن و بيانتها و بر پهنه دشت و بر بلند كوههايش ميزيستي. در اينجا،زندگي نزاعي بيپايان بر سر بستهاي ميوه، صف حمام و تلفن است. ديگر نميتوان خيلي آرمانخواهانه انديشيد، چرا كه در كف هرم مازلواي !! " چه روزگار تلخ و سياهي كه نان نيروي شگفت رسالت را مغلوب كرده بود
ادامه نامه

کمپین آزادی عاطفه نبوی

من عاطفه ام-28

0 نظرات:

فراخوان کمپین آزادی عاطفه نبوی

نامه عاطفه نبوی از قرنطینه زندان اوین

نامه دوم عاطفه نبوی از زندان اوین

مواجهه شيوا با عاطفه در زندان

دوستي شيوا وعاطفه در زندان

درباره دادگاه عاطفه و شكل گيري كمپين من عاطفه ام مرا آزاد كنيد

لوگو برای حمایت از عاطفه نبوی

آرشیو مطالب

دنبال کنندگان